“Salam, əziz oğlum!
Necəsən?
Bakıda təzə nə var? Sizə ingilislərin
“Hamlet”I haqqında kitabcanı göndərirəm.
Maraqlı şeylər var burda.
Anara, üç dəfə zəng eləmişəm,
səni evdə tapa bilməmişəm. Ayrıldığımız
vaxt sənə dediyim sözləri, yəni
sən düz başa düşməmisən?
Mən sənə öyüd – nəsihət
vermək istəmirdim və istəmirəm.
Ağıllı, şüurlu oğlansan, sənə
təkrar söz demək lazım olmasın
gərək. Ancaq o son sözlərimi bir də
dəqiqləşdirməyə məcburam.
Mən dedim, özünü elə apar ki, elə
bil mən evdəyəm. Əlavə eləmək
lazımdırmı ki, sən əsas fikrini
və vaxtının çoxunu dərslərinə,
yaradıcılığa verməlisən.
Əmin və sakit olmaq istəyirəm ki, sən
yüngülməcəz bir gənc kimi yox,
insan kimi aparacaqsan özünü.
Öpürəm səni. Məktub yaz.
Səni istəyən atan.
Peredelkino”
